„Napiszę dla Ciebie dziś wiersz”
Przyznałem się nieopatrznie
„Co będzie w nim? Pewnie już wiesz.
Przynajmniej zdradź jak się zacznie”
„Rozpocznie się całkiem jak My....”
„Co będzie dalej? No powiedz
I nie każ już czekać znów mi.”
„Będzie o mnie i o Tobie....”
„A potem co?” „ Jest o tym jak
Jesteśmy razem, wciąż blisko
Całego tu świata w nim brak...”
„No i co jeszcze?”
„To wszystko”
 Sięgając myślami w głąb duszy swojej, Starałem się przyjrzeć psychice mojej.Ujrzałem wtedy patrząc na siebie,Jak me pragnienia pływały po niebie. Skórczony stan ducha we mnie górował, W niedospełnienia marzenia się schował.Przybity, przyziemny, jak by zgaszony,Czułem się jakiś mocno skurczony. Popadłem wtedy w stan przygnębienia, Gdyż z marzeń zostały tylko pragnienia.Jak byłem w harmonii czy podniecony,Czułem się wówczas bardziej rozszerzony. Pragnąłem by wiecznie to uczucie trwało, I się zdziwiłem, to się spełniało!Zatem dlaczego w tym pierwszym stanie,Nie chciało się spełnić moje błaganie? Przyziemne i materialne chciejstwa to były, Dlatego w świadomości się nie spełniły.Świadomość przy materii siedzi sobie nisko,Dlatego na materię nie wpłynie to zjawisko. A skąd się wzięła ta inna potrzeba? Czy chcemy sięgać bez końca, do nieba?Potrzeba spokoju, szczęścia i radości,Harmonia życia niech w duszy zagości. Takiej motywacji w życiu nam potrzeba, Gdyż materializm szczęścia nam nie da.Ciągle nam będzie czegoś brakowało,Życie jest krótkie, a nam zawsze mało! Dotknięty przez niedosyst, czy nienasycenie, Materii nie zmienię poprzez polecenie.Włączam więc w umyśle świadomość dostatku,I ze szczęścia pływam jak na jakimś statku. |
